Zwolnienie z należności celnych przywozowych jest ograniczone do mienia osobistego, które:

1. za wyjątkiem szczególnie uzasadnionych okoliczności, pozostawało w posiadaniu oraz, w przypadku towarów nieprzeznaczonych do konsumpcji, było używane przez osobę zainteresowaną w jej poprzednim miejscu zamieszkania przez co najmniej sześć miesięcy przed datą, w której osoba zainteresowana przestała zamieszkiwać w państwie trzecim, które opuściła;
2. jest przeznaczone do użytku w takim samym celu w nowym miejscu zamieszkania.

Z powyższego wynika generalna zasada, zgodnie z którą osoba przesiedlająca się, która chce skorzystać ze zwolnienia z należności celnych przywozowych mienia osobistego, musi je używać przez okres co najmniej sześciu miesięcy poprzedzających zmianę jej miejsca zamieszkania w miejscu poprzedniego zamieszkania oraz udowodnić, iż przywożone rzeczy będą jej służyły do tego samego celu w nowym miejscu zamieszkania. Z warunku tego wyłączone są jedynie towary przeznaczone do konsumpcji.

Tym samym, jeżeli przed zmianą miejsca zamieszkania osoby zainteresowanej określona rzecz była przeznaczona do użytku w gospodarstwie domowym tej osoby, to warunkiem stosowania zwolnienia z należności celnych przywozowych jest przeznaczenie tej rzeczy do tego samego celu w nowym miejscu zamieszkania, a więc przeznaczenie jej do użytku w gospodarstwie domowym w nowym miejscu zamieszkania.

Osoba wnioskująca o zwolnienie np. pojazdu samochodowego przywożonego w ramach jej mienia osobistego powinna być w posiadaniu pojazdu przez ww. okres w kraju, z którego przenosi swoje miejsce zamieszkania. Oznacza to, że zwolnienie z należności celnych przywozowych nie ogranicza się wyłącznie do rzeczy będących własnością osoby zainteresowanej przez co najmniej sześć miesięcy poprzedzających zmianę miejsca zamieszkania, ale również do rzeczy, nad którym wykonuje ona władztwo skuteczne i rzeczywiste.

Przykładowo, zwolnienie z należności celnych przywozowych może być zastosowane w odniesieniu do pojazdu samochodowego, który był w posiadaniu i był używany, zarówno do celów służbowych jak i prywatnych.

W celu wykazania się używaniem przywożonych towarów (z wyłączeniem towarów przeznaczonych do konsumpcji) przez okres co najmniej sześciu miesięcy poprzedzających zmianę miejsca zamieszkania w miejscu poprzedniego zamieszkania osoba zainteresowana może np. przedłożyć faktury zakupu przywożonych towarów albo rachunki za ich naprawę, konserwację lub inne dokumenty świadczące o używaniu przez nią tych towarów przez ww. okres.

W odniesieniu do prywatnych pojazdów samochodowych, dokumentem potwierdzającym używanie pojazdu w poprzednim miejscu zamieszkania przez osobę przesiedlającą się przez wymagany sześciomiesięczny okres będzie np. dowód rejestracyjny pojazdu wystawiony na nazwisko tej osoby. Z zasady bowiem, osoba zainteresowana powinna przedłożyć organowi celnemu dowód potwierdzający przez właściwe organy państwa trzeciego, że pojazd, o zwolnienie z należności celnych przywozowych którego wnosi, był dopuszczony do ruchu w tym państwie. Jedynie w przypadku, w którym przedstawienie takiego dokumentu nie jest możliwe, np. z uwagi na to, że w danym państwie nie istnieje obowiązek dopuszczenia do ruchu takiego pojazdu, można udowodnić jego użytkowanie w inny skuteczny sposób. Osoba wnioskująca o zwolnienie takiego pojazdu powinna przedstawić organowi celnemu inny dowód potwierdzający jego używanie przez wymagany okres.

Nie stosuje się zwolnienia z należności celnych przywozowych do pojazdu samochodowego zakupionego w państwie trzecim „w drodze powrotnej”.

Kolejnym z warunków jest nieprzerwane zamieszkiwania przez osobę przesiedlającą się poza Unią Europejską przez okres co najmniej dwunastu miesięcy.

W celu udokumentowania co najmniej dwunastomiesięcznego nieprzerwanego okresu zamieszkiwania poza Unią Europejską osoba przesiedlającą się z kraju trzeciego może przedłożyć organowi celnemu wszelkie wiarygodne dokumenty potwierdzające ten fakt, np. umowę o pracę, umowę najmu mieszkania, rachunki za gaz, energię elektryczną, itp.

Warunek posiadania miejsca zamieszkania poza obszarem celnym Unii Europejskiej przez nieprzerwany okres dwunastu miesięcy poprzedzających przesiedlenie się osoby zainteresowanej nie będzie naruszony, jeżeli osoba zainteresowana, posiadając w tym okresie miejsce zamieszkania poza obszarem Unii Europejskiej, opuściła to miejsce czasowo (czy to w celach turystycznych, czy też w związku z wykonywaną pracą), o ile przez cały ten okres jej centrum życiowe ciągle znajdowało się w tym miejscu. Niemniej jednak długość okresu przebywania poza miejscem zamieszkania w państwie trzecim nie może być taka, żeby wzbudzać wątpliwości, gdzie faktycznie znajduje się centrum życiowe osoby zainteresowanej.

W celu udowodnienia, że osoba przesiedlająca się przenosi swoje miejsce zamieszkania do Polski może przykładowo przedłożyć organom celnym kartę czasowego pobytu, dokument potwierdzający zameldowanie w kraju, umowę o pracę, umowę najmu mieszkania, itp. dokumenty świadczące o wyborze miejsca zamieszkania w Polsce.

Warunek zwolnienia celnego związany z "przesiedleniem" nie jest spełniony w przypadku, gdy w oparciu o okoliczności sprawy można uznać, że osoba ubiegająca się o zwolnienie miała w tym samym czasie więcej niż jedno miejsce zamieszkania, tzn. nowe w Polsce i dotychczasowe w państwie trzecim. Przesiedlenie nie może stanowić czynności pozornej, bowiem zwolnienie z należności celnych przywozowych może mieć miejsce jedynie wówczas, jeżeli osoba przesiedlająca się dokonała fizycznego aktu przeniesienia z państwa trzeciego do Polski, czyli ma miejsce zamieszkania w Polsce i tu użytkuje w życiu codziennym sprowadzone przez siebie towary.

Za wyjątkiem szczególnych przypadków mienie osobiste może być dopuszczone do obrotu w kilku oddzielnych partiach w ciągu dwunastu miesięcy od daty ustalenia przez osobę przesiedlającą się miejsca zamieszkania w Polsce. Ustalenie miejsca zamieszkania wiąże się z faktycznym osiedleniem się osoby w Polsce. Chodzi tu o dokonanie przez osobę przesiedlającą się wszelkich czynności mających na celu zorganizowanie jej miejsca zamieszkania w Polsce.

Zwolnienie rzeczy przywożonych w ramach tzw. mienia przesiedlenia udzielane jest pod warunkiem ich nieodstępowania przez okres 12 miesięcy od dnia ich objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu, a przypadku naruszenia tego warunku powstaje obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych według rodzaju rzeczy i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez organ celny.

Przez pojęcie "nieodstępowania" należy rozumieć nie tylko przeniesienie własności towaru, lecz również każde jego oddanie we władztwo osób trzecich na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, na podstawie której towar oddany jest do używania lub korzystania innemu podmiotowi.

W szczególnych przypadkach (np. siła wyższa, względy polityczne) możliwe jest odstępstwo od niektórych warunków.