Jednolity Standard Wymiany Informacji (CRS) to narzędzie prawne i techniczne. Powstało, aby walczyć z transgranicznymi oszustwami podatkowymi i unikaniem opodatkowania. Dzięki niemu zwiększamy przejrzystość (transparentność) podatkową.

Automatyczna wymiana informacji to skuteczny sposób na walkę z oszustwami podatkowymi. Potrzebę stworzenia jednolitych zasad zauważono na szczeblu międzynarodowym po negocjacjach Stanów Zjednoczonych z innymi krajami (w sprawie ustawy FATCA). Wtedy grupa G-20 zleciła Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) opracowanie jednego, globalnego standardu.

Kalendarium prac

• Luty 2014 r. – OECD ogłosiła główne elementy standardu (model umowy i wspólny standard wymiany). Zatwierdzili je ministrowie finansów i prezesi banków centralnych grupy G-20.
• Lipiec 2014 r. – Rada OECD opublikowała pełny standard CRS wraz z komentarzami i procedurami informatycznymi.
• Wrzesień 2014 r. – cały pakiet został ostatecznie zatwierdzony przez grupę G-20.

Wdrożenie w Unii Europejskiej i w Polsce

Komisja Europejska uznała, że automatyczna wymiana informacji jest konieczna, aby uszczelnić systemy podatkowe i zwiększyć wpływy do budżetów. Dlatego standard CRS wprowadzono do prawa unijnego dyrektywą DAC2 (2014/107/UE).

W Polsce przepisy te wdrożyliśmy ustawą z 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami.

Automatyczna wymiana informacji pozwala nam uzyskiwać dane o rachunkach finansowych bez konieczności składania wniosków. Dzieje się to regularnie.

Polskie instytucje finansowe mają obowiązek:

• zidentyfikować rachunki nierezydentów (czyli osób, które mają rezydencję podatkową w innym kraju),
• zebrać informacje na ich temat,
• przekazać je do Krajowej Administracji Skarbowej (KAS).

My przesyłamy te dane do odpowiednich państw. Działa to w dwie strony (na zasadzie wzajemności). Dzięki temu my również otrzymujemy informacje o rachunkach polskich rezydentów prowadzonych za granicą

1. Weryfikacja rachunków – instytucje finansowe sprawdzają prowadzone rachunki i ustalają, które z nich należą do nierezydentów (są to tak zwane rachunki raportowane).
2. Przekazanie danych – instytucje przesyłają raport do nas (polskiej administracji skarbowej). Następnie my przekazujemy te dane do zagranicznych urzędów – właściwych dla miejsca zamieszkania właściciela rachunku.
3. Wykorzystanie informacji – urzędy skarbowe wykorzystują te dane do walki z unikaniem opodatkowania. Dzięki nim możemy sprawdzić na przykład dochody, które pochodzą z nieujawnionych źródeł.

Automatyczna wymiana informacji o sprzedawcach (Digital Platform Information – DPI) pozwala nam uzyskiwać dane od operatorów platform. Dotyczy to informacji o aktywnych sprzedawcach.

Zebrane dane przekazujemy innym państwom, które uczestniczą w wymianie (w tym krajom Unii Europejskiej). Trafiają one tam, gdzie sprzedawca ma siedzibę lub gdzie prowadzi działalność.

Handel w internecie rozwija się bardzo szybko. Dzięki temu obywatele Unii Europejskiej mogą łatwo sprzedawać towary i świadczyć usługi, także za granicą. Robią to zarówno profesjonalne firmy, jak i osoby prywatne.

Sprawiło to jednak trudności urzędom skarbowym. Nie miały one informacji o dochodach z takiej działalności, zwłaszcza gdy platforma internetowa miała siedzibę w innym kraju. Poszczególne państwa zaczęły wprowadzać własne przepisy, co podnosiło koszty dla platform i utrudniało ich rozwój na jednolitym rynku.

Aby rozwiązać ten problem, Unia Europejska przyjęła dyrektywę DAC7 (Dyrektywa Rady (UE) 2021/514 z 22 marca 2021 r.). W Polsce wdrożyliśmy te przepisy ustawą z 23 maja 2024 r. o zmianie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw.

Nowe przepisy nakładają na operatorów platform obowiązek gromadzenia, weryfikacji i przekazywania informacji o sprzedawcach. Dotyczy to sprzedawców, którzy za pośrednictwem platformy:

• sprzedają towary,
• osobiście świadczą usługi,
• udostępniają nieruchomości (lub ich części),
• udostępniają środki transportu.

Dzięki nowym regulacjom:

• ujednoliciliśmy sposób, w jaki platformy zbierają i przekazują dane organom podatkowym,
• stworzyliśmy mechanizm wymiany informacji o sprzedawcach między państwami.

1. Jeden kraj raportowania – operator platformy składa raport tylko w jednym, wybranym państwie Unii Europejskiej (nawet jeśli działa w wielu). To państwo samo przekaże informacje do pozostałych właściwych krajów.
2. Weryfikacja sprzedawców – operator musi gromadzić i sprawdzać dane o aktywnych sprzedawcach, w tym ustalić ich rezydencję podatkową.
3. Raport do Szefa KAS – operator przesyła zbiorczą informację Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej. Składa ją za każdy rok kalendarzowy. Termin mija z końcem miesiąca, który następuje po zakończeniu tego roku.
4. Informacja dla sprzedawcy – operator musi również przekazać samemu sprzedawcy te informacje, które go dotyczą.

Automatyczna wymiana informacji o grupach podmiotów (Country-by-Country Reporting – CBC) to narzędzie skierowane do dużych firm, które działają w wielu krajach. Pomaga nam ono walczyć z zaniżaniem podatków i przerzucaniem zysków między spółkami zależnymi a dominującymi.

Dzięki raportowaniu CBC możemy:

• oceniać ryzyko związane z cenami transferowymi,
• identyfikować podejrzane struktury, które służą do unikania opodatkowania,
• skuteczniej zwalczać nadużycia podatkowe w grupach podmiotów.

Mechanizm raportowania Country-by-Country (CbC) powstał w ramach planu OECD. Jego celem jest przeciwdziałanie erozji podstawy opodatkowania i transferowi zysków (tzw. BEPS).

Kalendarium zmian

Duże międzynarodowe grupy kapitałowe muszą przekazać administracji podatkowej informacje między innymi o:

• wielkości działalności (w tym o aktywach, kapitale zakładowym i liczbie pracowników),
• finansach (przychodach, zyskach lub stratach, zapłaconym i należnym podatku),
• miejscach i przedmiocie działalności.

Celem wymiany informacji FATCA jest uzyskiwanie danych o amerykańskich rachunkach raportowanych. Otrzymujemy je od instytucji finansowych, a następnie regularnie przekazujemy administracji Stanów Zjednoczonych.

Obowiązki instytucji finansowych

Jeśli nie złożyłeś w terminie informacji o amerykańskich rachunkach raportowanych (FAT-1), możesz skorzystać z tak zwanego czynnego żalu. Jest to zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego na podstawie Kodeksu karnego skarbowego.

Warunki skuteczności

Gdzie i jak złożyć zawiadomienie

Raportowanie za lata od 2018 roku:

Formularz FAT-1(4) XSD, 35,74 kB
Dokument z opisem elementów formularza FAT-1(4) oraz instrukcją jego wypełniania - aktualizacja 14.06.2023 PDF, 1,42 MB
Raportowanie informacji o amerykańskim numerze TIN w informacjach FATCA za 2020 rok i lata następne - aktualizacja 14.06.2023 PDF, 631,24 kB

Formularz FAT-1(3) XSD, 32,24 kB
Dokument z opisem elementów wzoru FAT-1(3) DOC, 378,50 kB

Formularz FAT-1(2) XSD, 0,00 kB
Dokument z opisem elementów wzoru FAT-1(2) DOC, 390,00 kB

Formularz FAT-1(1) XSD, 31,80 kB
Dokument z opisem elementów wzoru FAT-1(1) XSD, 31,80 kB

Ustawa z dnia 9 października 2015 r. o wykonywaniu Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki w sprawie poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych oraz wdrożenia ustawodawstwa FATCA.

Automatyczna wymiana informacji (CRS) pozwala nam uzyskiwać dane o rachunkach nierezydentów (oraz podmiotów przez nich kontrolowanych). Otrzymujemy je od instytucji finansowych regularnie i bez konieczności składania wniosków. Zebrane informacje przekazujemy następnie do właściwych państw uczestniczących w wymianie.

Jak składać informacje

Nie złożyłeś w terminie informacji o rachunkach raportowanych (CRS-1)? Możesz skorzystać z tak zwanego czynnego żalu. Jest to zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego na podstawie Kodeksu karnego skarbowego.

Warunki skuteczności

Gdzie i jak złożyć zawiadomienie